toch gehaald

Lief reisdagboek,

Maandagen zijn nooit mijn favoriete dagen geweest en al helemaal niet als je al voor vijven op moet. Maar gelukkig is Dianne bereid me naar Schiphol te brengen en al voor zes uur sta ik in het nog korte rijtje voor de security check. Achter mij schuift Wendy aan, een ex-collega, die voor haar werk naar Zweden gaat. Om even over zeven uur vertrekt de vlucht van Austrian Airlines naar Wenen. Twee uur later zijn we er en ik hoor een medepassagier zeggen "de overstap naar Baku haal je bijna nooit". Ik voeg me bij hem en na enig beschaafd doch effectief voordringen zijn we toch ruim op tijd bij de gate. In het vliegtuig ontmoet ik een uit Azerbeidjan afkomstige "oudere" (lees: mijn leeftijd) vrouw, die met haar dochter naar Baku gaat voor een trouwerij.

Het vliegveld van Baku is één groot bouwterrein; men is druk doende om het voor de komst van de (hopelijk) massa's Eurovisionisten af te hebben. Met nog zo'n zeven weken te gaan, gaat dat, denk ik, wel lukken. De vrouw en haar dochter helpen me de bus naar het centrum te vinden en voor 30 €cent - wordt door de man vóór mij betaald, omdat ik alleen twee flappen van 100 Manat heb - krijg ik een baku-sightseeing-experience van zeker een half uur. Eén nieuwe Manat (AZN) is bijna één Euro, dat hebben ze toch weer handig gedaan. Van de oude Manat gingen er 12500 in één Euro en dat zou toch een stuk meer hoofd-pijn en rekenwerk hebben opgeleverd. Het meisje dat naast me zit, levert me vervolgens af bij het hotel. Het heet Altstadt en dat is heel goed gekozen: het ligt in de ommuurde oude stad en het is inderdaad oud en vooral versleten.

's Avonds loop ik nog een rondje in de omgeving van het hotel, dat inderdaad op nog geen 500 meter van de boulevard ligt. Daar zie je ook de flame-towers, die bijna af zijn en de vele andere in aanbouw zijn hotels en dergelijke. Ja, de verwachtingen van het songfestival zijn hooggespannen! Ik ontmoet nog een jong stel aan de boulevard, met wie ik een hapje (bleniki o.i.d., een gevulde dichtgevouwen pannekoek) eet. De stad is mooi, maar erg winderig; van het stel hoor ik dat Baku Arabisch is voor wind en hebben die oude Arabieren toch goed gezien.

Vanmorgen te laat aan het ontbijt, maar het mag toch nog en later komen er nog een aantal andere gasten. Net als gisteren ziet het weer er goed uit; licht bewolkt en een graad of 20. Zo meteen de stad in en kijken of ik vervoer naar Teheran kan regelen.