het gebeurde op de vierde woensdag in mei 2014
Blijf op de hoogte en volg Jan
31 Mei 2014 | Kroatië, Split
lief reisdagboek,
Wat gebeurde er dan? Ho ho, rustig maar, dat was ik nou juist van plan te gaan vertellen eh opschrijven, nou ja dat is ook een vorm van vertellen. Gisteren, want vandaag is het de vijfde donderdag van mei 2014, ben ik opgestaan in Kroatië, in Dubrovnik om precies te zijn en naar bed gegaan in Mostar en dat ligt in Hercegovina. Ik ben namelijk nog steeds op “lente”reis en dat houdt voorlopig nog niet op, want de 12e dag van juni verwacht ik mezelf pas weer thuis en dat is om in stijl te blijven dit jaar de tweede donderdag van juni. Afgelopen maandag, trouwens ook de vierde van deze meimaand, heb ik op één dag twee nieuwe landen bezocht, waarvan de eerste ook weer twee zijn, dus eigenlijk drie nieuwe. Dat zit/zat zo. Ik kwam die dag, maandag 26 mei dus, vanuit Budva in Montenegro en had als bestemming Dubrovnik, eveneens aan de Adriatische kust, maar dan in Kroatië.
Dat kan op twee manieren. Je kunt de kust volgen en dan ga je uit Montenegro direct Kroatië in, want aan de kust grenst het aan elkaar. De andere optie is via Bosnië en Hercegovina, wat anders dan de naam doet vermoeden één land is en geen twee, dus je hoeft maar één keer de grens over. Deze laatste route heb ik dus gevolgd, weliswaar niet met voorbedachten rade, maar meer omdat mijn onvolprezen tt wel de eindbestemming wist, maar onderweg de weg is kwijt geraakt. Daardoor duurde mijn eerste bezoek aan B&H slechts twee uur, want toen was ik er alweer uit. Land nummero 102 inmiddels, want met Kosovo heb ik vorige week de 100 vol gemaakt. De in totaal vier grenspassages verliepen soepel, het lijkt wel of er steeds minder belangstelling is voor de inhoud van mijn “vrachtauto”. In Dubrovnik deed de navnav het weer op straatnivo, dus daar werd ik keurig voor de deur van de roem van die nacht afgeleverd.
De dinsdag breng ik ook in Dubrovnik door, dus inmiddels is het al bijna woensdag. In bijna-jarig-jargon “nog één nachtje slapen”. Vandaag, woensdag dus om een kort verhaal lang te maken, ga ik weer terug B&H in, eerst naar het zuiden en dan weer afbuigen naar het oosten om al haarspeldend de bergen weer in te slingeren. Want bergen zijn hier alom vertegenwoordigd, meestal aan vier kanten tegelijk. Bij het plaatsje Ivanica ga ik de grens over. Kroatië uit is zo gebeurd en Bosnië (en Hercegovina) in kost ook niet veel tijd. De man doet wel bars en roept “problema” als ik de zijdeur van de auto open, maar dat blijkt gespeeld en ik mag zo doorrijden.
Na de grenspassage ga ik richting Trebleni en sla daar linksaf, richting Mostar. De route voert door een brede vallei, met veel landbouw en druiventeelt. Het is kennelijk paartijd voor de slangen, want ik zie tal van (overreden) exemplaren liggen. In Stoyka (voor de exacte schrijfwijze zie goegel meps) kom ik een hele zooi, naar later blijkt Romaanse grafmonumenten tegen. Het zijn grote witte blokken, die tientallen eeuwen geleden in een mooi groen weiland zijn ondergebracht. In de vroege avond, zowaar nog voor het donker, kom ik in Mostar aan.
De door mij geboekte room is aan een winkelstraat, waar je niet met de auto kunt komen, dus ga ik er te voet naar toe. Helaas blijken ze niet thuis te zijn dus ik ga weer terug naar de auto. De man van het parkeerterrein biedt aan ze te bellen en nadat ik het nummer heb opgezocht in een naburig internet-café, blijkt dat ze ook telefonisch “niet thuis” zijn. De parkeerman weet raad. Uit een stapel visitekaartjes diept hij die van zijn vriend Sal op. Die doet ook in rooms en hij zal hem vragen of hij naar het parkeerterrein komt. Even later geef ik Sal een lift naar zijn Villa (Sann), waar ik voor € 15 een heel appartement tot mijn beschikking krijg. Voor nog eens vijf Euro kan ik er een ontbijt bij krijgen en dat aanbod neem ik graag aan.
Na het inchecken ga ik een hapje eten bij het door Sal met “lekker en niet duur” aanbevolen restaurant Del Rio, de Rio Nerreta in dit geval. Zowel de kwaliteit als de bescheiden prijs kloppen en ik laat het me goed smaken. Daarna ga ik toch nog even kijken bij de Stari Most, de befaamde Oude Brug van Mostar, die in 1993 door bommen is verwoest en in 2005 weer in zijn oude (uit vijftien nogwat) glorie is hersteld. De brug en de rest van de oude stad zien er ook in het donker prachtig uit en bovendien is er op dit uur van de dag bijna geen toerist te bekennen. Met een voldaan gevoel keer ik terug naar mijn riante onderkomen voor vannacht en ga te bed. Deze woensdag, zoals inmiddels bekend de vierde deze maand en tevens, zoals misschien nog niet bekend, de 48e dag van mijn lentereis, zit er ook weer op.
Wat gebeurde er dan? Ho ho, rustig maar, dat was ik nou juist van plan te gaan vertellen eh opschrijven, nou ja dat is ook een vorm van vertellen. Gisteren, want vandaag is het de vijfde donderdag van mei 2014, ben ik opgestaan in Kroatië, in Dubrovnik om precies te zijn en naar bed gegaan in Mostar en dat ligt in Hercegovina. Ik ben namelijk nog steeds op “lente”reis en dat houdt voorlopig nog niet op, want de 12e dag van juni verwacht ik mezelf pas weer thuis en dat is om in stijl te blijven dit jaar de tweede donderdag van juni. Afgelopen maandag, trouwens ook de vierde van deze meimaand, heb ik op één dag twee nieuwe landen bezocht, waarvan de eerste ook weer twee zijn, dus eigenlijk drie nieuwe. Dat zit/zat zo. Ik kwam die dag, maandag 26 mei dus, vanuit Budva in Montenegro en had als bestemming Dubrovnik, eveneens aan de Adriatische kust, maar dan in Kroatië.
Dat kan op twee manieren. Je kunt de kust volgen en dan ga je uit Montenegro direct Kroatië in, want aan de kust grenst het aan elkaar. De andere optie is via Bosnië en Hercegovina, wat anders dan de naam doet vermoeden één land is en geen twee, dus je hoeft maar één keer de grens over. Deze laatste route heb ik dus gevolgd, weliswaar niet met voorbedachten rade, maar meer omdat mijn onvolprezen tt wel de eindbestemming wist, maar onderweg de weg is kwijt geraakt. Daardoor duurde mijn eerste bezoek aan B&H slechts twee uur, want toen was ik er alweer uit. Land nummero 102 inmiddels, want met Kosovo heb ik vorige week de 100 vol gemaakt. De in totaal vier grenspassages verliepen soepel, het lijkt wel of er steeds minder belangstelling is voor de inhoud van mijn “vrachtauto”. In Dubrovnik deed de navnav het weer op straatnivo, dus daar werd ik keurig voor de deur van de roem van die nacht afgeleverd.
De dinsdag breng ik ook in Dubrovnik door, dus inmiddels is het al bijna woensdag. In bijna-jarig-jargon “nog één nachtje slapen”. Vandaag, woensdag dus om een kort verhaal lang te maken, ga ik weer terug B&H in, eerst naar het zuiden en dan weer afbuigen naar het oosten om al haarspeldend de bergen weer in te slingeren. Want bergen zijn hier alom vertegenwoordigd, meestal aan vier kanten tegelijk. Bij het plaatsje Ivanica ga ik de grens over. Kroatië uit is zo gebeurd en Bosnië (en Hercegovina) in kost ook niet veel tijd. De man doet wel bars en roept “problema” als ik de zijdeur van de auto open, maar dat blijkt gespeeld en ik mag zo doorrijden.
Na de grenspassage ga ik richting Trebleni en sla daar linksaf, richting Mostar. De route voert door een brede vallei, met veel landbouw en druiventeelt. Het is kennelijk paartijd voor de slangen, want ik zie tal van (overreden) exemplaren liggen. In Stoyka (voor de exacte schrijfwijze zie goegel meps) kom ik een hele zooi, naar later blijkt Romaanse grafmonumenten tegen. Het zijn grote witte blokken, die tientallen eeuwen geleden in een mooi groen weiland zijn ondergebracht. In de vroege avond, zowaar nog voor het donker, kom ik in Mostar aan.
De door mij geboekte room is aan een winkelstraat, waar je niet met de auto kunt komen, dus ga ik er te voet naar toe. Helaas blijken ze niet thuis te zijn dus ik ga weer terug naar de auto. De man van het parkeerterrein biedt aan ze te bellen en nadat ik het nummer heb opgezocht in een naburig internet-café, blijkt dat ze ook telefonisch “niet thuis” zijn. De parkeerman weet raad. Uit een stapel visitekaartjes diept hij die van zijn vriend Sal op. Die doet ook in rooms en hij zal hem vragen of hij naar het parkeerterrein komt. Even later geef ik Sal een lift naar zijn Villa (Sann), waar ik voor € 15 een heel appartement tot mijn beschikking krijg. Voor nog eens vijf Euro kan ik er een ontbijt bij krijgen en dat aanbod neem ik graag aan.
Na het inchecken ga ik een hapje eten bij het door Sal met “lekker en niet duur” aanbevolen restaurant Del Rio, de Rio Nerreta in dit geval. Zowel de kwaliteit als de bescheiden prijs kloppen en ik laat het me goed smaken. Daarna ga ik toch nog even kijken bij de Stari Most, de befaamde Oude Brug van Mostar, die in 1993 door bommen is verwoest en in 2005 weer in zijn oude (uit vijftien nogwat) glorie is hersteld. De brug en de rest van de oude stad zien er ook in het donker prachtig uit en bovendien is er op dit uur van de dag bijna geen toerist te bekennen. Met een voldaan gevoel keer ik terug naar mijn riante onderkomen voor vannacht en ga te bed. Deze woensdag, zoals inmiddels bekend de vierde deze maand en tevens, zoals misschien nog niet bekend, de 48e dag van mijn lentereis, zit er ook weer op.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
