intussen aan het kerstfront
Door: Jan O.
Blijf op de hoogte en volg Jan
05 December 2013 | Nederland, Voorhout
Lief reisdagboek,
We, nou ja eigenlijk ik in m’n ééntje, schrijven 1 december 1013 eh sorry 2013; zeg maar “a slip of the keyboard”. En deze eerste december was (is nog steeds, want bij mij is er nog zo’n vijf kwartier te gaan) voor mij een biezondere dag. Hij begon al om 00.00 ’s ochtends, want toen was ik bezig de sterrenhemel van Sark op de gevoelige sensor vast te leggen. Where the hell is Sark? vraagt u zich wellicht af. Wellicht ook totaal niet, maar ik ga het toch vertellen.
Sark is een groot uitgevallen rotsblok in Het Kanaal, dat wordt bevolkt door zo’n 1000 mensen, een heel stel koeien en paarden en … best wel aardig wat tractoren. Sark is een zelfstandig “landje”, dat samen met Alderney (300 inwoners), Herm (aantal inwoners mij onbekend; aantal boerderijen naar verluid één) en Guernsey zelf de Baljuwschap Guernsey vormt . Sark bestaat uit Sark zelf, Little Sark en op z’n fonetisch (waarom wordt het woord “fonetisch” eigenlijk zelf niet fonetisch geschreven?) Brekko.
Little Sark zit met een soort richel aan Big Sark vast. In 1945 is deze verbinding door Duitse krijgsgevangen in beton uitgevoerd en van leuningen voorzien, waarvoor hulde. Brekko is een los eilandje, dat privébezit is van de gebroeders Barclay, van de gelijknamige bank, die daar in de jaren ‘90 het jongste kasteel ter wereld hebben laten bouwen. Het is niet toegankelijk voor de minder bedeelde medemens, maar de broers en de hunnen (niet die van de gelijknamige bedden) hebben zelf wel voldoende mogelijkheden om naar Sark en Guernsey te gaan. Weliswaar dus niet “ter land”, maar wel “ter zee” en “door de lucht”.
“Nowhere as dark as on Sark” zou de slagzin kunnen luiden om Sark aan te bevelen in kringen van astronomen en andere “star gazers”. En inderdaad, afgelopen nacht waren er eerlijk waar ontzettend veel sterren te zien. Om dat allemaal vastgelegen te krijgen is weer een heel ander verhaal, maar dat houdt u nog te goed. Daarna was het goed toeven in mijn kamer ”Derrible”, niet te verwarren met “Terrible”, want dat is vreselijk en de Derrible is een baai van Sark. Deze en vele andere baaien zijn de naamgevers van de kamers in het meest presticieuse (typisch zo’n akelig “Groot Nationaal Dictee der Nederlandse Taal” – woord) Sarkse hotel, het Stocks, dat dankzij het aanhoudende laagseizoen toch redelijk betaalbaar is. En mocht u zich afvragen welk hotel gestaan heeft voor John Cleese zijn Fawlty Towers, dan weet u nu het antwoord.
Na een geslaagde nachtrust en een veelsterren (ja, want “it is dark on Sark”)ontbijt ga ik weer richting Little-Sark. En das echt genieten, van de uitzichten, over grazige weiden, over de met rotsen bezaaide zee, met aan de einder Jersey, Guernsey, Herm en zo. Maar ook van het uitzicht op de baaien , zo’n 60 meter lager, aan weerskanten van de verbindingsrichel, met hun heldergroene water en hun geel bekorstmoste rotsen. En niet te vergeten de ontmoetingen met de vriendelijke Sarkenezen, die te voet, te fiets of op de trekker onderweg zijn. O ja, de trekkers, dat komt zo: vanwege een oude wet zijn auto’s niet toegestaan, en zodoende gaat het meeste vervoer per, u raadt het al, trekker met aanhanger.
Op de terugweg daal ik nog af tot bijna bij de baai en daarna haast ik mij richting boot, die mij terug naar Guernsey brengt. De bagage is al (uiteraard per tractor) naart ‘t haventje vervoerd en ligt aanboord op me te wachten. Een kleine drie kwartier later zijn we in Sint Peters Port, de hoofdstad van Guernsey en na nog een halfuurtje ben ik in het Cotils Christian Retreat and Conference Centre, waar ik gisteren ook geslapen heb. Hier wachten me drie verrassingen. De receptie en aangrenzende ruimtes zijn omgetoverd tot een kerstmarkt, compleet met Vader Kerstmis en een Kerstkoortje. Er ligt een envelop klaar met twee tijdschriften over Sark en Guernsey en de ”best wishes” van Brian, die ik gisteren bij het ontbijt ontmoet heb. En in mijn kamer (deze heeft gewoon een nummer, niks geen gedoe met baaienamen) staat mijn bagage keurig op me te wachten, inclusief een … mij onbekende reuzen-handtas, waar niks bruikbaars in zit en die ik dus weer aflever bij de receptie.
Na een verblijf in achtereenvolgens het bad en het bed, ga ik weer op pad om iets eetbaars te bemachtigen. Na enig gewandel kom ik het centrum, bij een pub, terecht. Daar krijg ik in no-time een heerlijke chili con carne voorgeschoteld. De pub (dat komt van public space) beschikt over een grote ouderwetse bieb en ik vraag uit de grap of ze iets te lezen hebben. De barman gaat er serieus op in en komt met de krant aanzetten. De bijlage gaat over de Eerste Wereldoorlog, omdat het in 2014 honderd jaar geleden is dat WO I uitbrak. Er staat ondermeer in dat er rond Kerst 1914 een soort spontaan “staakt-het-vuren” ontstond, waarbij de soldaten van beide partijen over en heen contact met elkaar hadden en zelfs foto’s uitwisselen. Met Kerst werden ook vaak pakketten van het thuisfront opgestuurd. Een Britse militair had vette pech: zijn moeder’s Christmas Pudding komt pas diep in maart aan en is daardoor niet meer geschikt voor menselijke consumptie. Het goede nieuws is dat ie wel lekker ruikt, want hij heeft drie maanden de doos gedeeld met … een zending geparfumeerde zeep.
We, nou ja eigenlijk ik in m’n ééntje, schrijven 1 december 1013 eh sorry 2013; zeg maar “a slip of the keyboard”. En deze eerste december was (is nog steeds, want bij mij is er nog zo’n vijf kwartier te gaan) voor mij een biezondere dag. Hij begon al om 00.00 ’s ochtends, want toen was ik bezig de sterrenhemel van Sark op de gevoelige sensor vast te leggen. Where the hell is Sark? vraagt u zich wellicht af. Wellicht ook totaal niet, maar ik ga het toch vertellen.
Sark is een groot uitgevallen rotsblok in Het Kanaal, dat wordt bevolkt door zo’n 1000 mensen, een heel stel koeien en paarden en … best wel aardig wat tractoren. Sark is een zelfstandig “landje”, dat samen met Alderney (300 inwoners), Herm (aantal inwoners mij onbekend; aantal boerderijen naar verluid één) en Guernsey zelf de Baljuwschap Guernsey vormt . Sark bestaat uit Sark zelf, Little Sark en op z’n fonetisch (waarom wordt het woord “fonetisch” eigenlijk zelf niet fonetisch geschreven?) Brekko.
Little Sark zit met een soort richel aan Big Sark vast. In 1945 is deze verbinding door Duitse krijgsgevangen in beton uitgevoerd en van leuningen voorzien, waarvoor hulde. Brekko is een los eilandje, dat privébezit is van de gebroeders Barclay, van de gelijknamige bank, die daar in de jaren ‘90 het jongste kasteel ter wereld hebben laten bouwen. Het is niet toegankelijk voor de minder bedeelde medemens, maar de broers en de hunnen (niet die van de gelijknamige bedden) hebben zelf wel voldoende mogelijkheden om naar Sark en Guernsey te gaan. Weliswaar dus niet “ter land”, maar wel “ter zee” en “door de lucht”.
“Nowhere as dark as on Sark” zou de slagzin kunnen luiden om Sark aan te bevelen in kringen van astronomen en andere “star gazers”. En inderdaad, afgelopen nacht waren er eerlijk waar ontzettend veel sterren te zien. Om dat allemaal vastgelegen te krijgen is weer een heel ander verhaal, maar dat houdt u nog te goed. Daarna was het goed toeven in mijn kamer ”Derrible”, niet te verwarren met “Terrible”, want dat is vreselijk en de Derrible is een baai van Sark. Deze en vele andere baaien zijn de naamgevers van de kamers in het meest presticieuse (typisch zo’n akelig “Groot Nationaal Dictee der Nederlandse Taal” – woord) Sarkse hotel, het Stocks, dat dankzij het aanhoudende laagseizoen toch redelijk betaalbaar is. En mocht u zich afvragen welk hotel gestaan heeft voor John Cleese zijn Fawlty Towers, dan weet u nu het antwoord.
Na een geslaagde nachtrust en een veelsterren (ja, want “it is dark on Sark”)ontbijt ga ik weer richting Little-Sark. En das echt genieten, van de uitzichten, over grazige weiden, over de met rotsen bezaaide zee, met aan de einder Jersey, Guernsey, Herm en zo. Maar ook van het uitzicht op de baaien , zo’n 60 meter lager, aan weerskanten van de verbindingsrichel, met hun heldergroene water en hun geel bekorstmoste rotsen. En niet te vergeten de ontmoetingen met de vriendelijke Sarkenezen, die te voet, te fiets of op de trekker onderweg zijn. O ja, de trekkers, dat komt zo: vanwege een oude wet zijn auto’s niet toegestaan, en zodoende gaat het meeste vervoer per, u raadt het al, trekker met aanhanger.
Op de terugweg daal ik nog af tot bijna bij de baai en daarna haast ik mij richting boot, die mij terug naar Guernsey brengt. De bagage is al (uiteraard per tractor) naart ‘t haventje vervoerd en ligt aanboord op me te wachten. Een kleine drie kwartier later zijn we in Sint Peters Port, de hoofdstad van Guernsey en na nog een halfuurtje ben ik in het Cotils Christian Retreat and Conference Centre, waar ik gisteren ook geslapen heb. Hier wachten me drie verrassingen. De receptie en aangrenzende ruimtes zijn omgetoverd tot een kerstmarkt, compleet met Vader Kerstmis en een Kerstkoortje. Er ligt een envelop klaar met twee tijdschriften over Sark en Guernsey en de ”best wishes” van Brian, die ik gisteren bij het ontbijt ontmoet heb. En in mijn kamer (deze heeft gewoon een nummer, niks geen gedoe met baaienamen) staat mijn bagage keurig op me te wachten, inclusief een … mij onbekende reuzen-handtas, waar niks bruikbaars in zit en die ik dus weer aflever bij de receptie.
Na een verblijf in achtereenvolgens het bad en het bed, ga ik weer op pad om iets eetbaars te bemachtigen. Na enig gewandel kom ik het centrum, bij een pub, terecht. Daar krijg ik in no-time een heerlijke chili con carne voorgeschoteld. De pub (dat komt van public space) beschikt over een grote ouderwetse bieb en ik vraag uit de grap of ze iets te lezen hebben. De barman gaat er serieus op in en komt met de krant aanzetten. De bijlage gaat over de Eerste Wereldoorlog, omdat het in 2014 honderd jaar geleden is dat WO I uitbrak. Er staat ondermeer in dat er rond Kerst 1914 een soort spontaan “staakt-het-vuren” ontstond, waarbij de soldaten van beide partijen over en heen contact met elkaar hadden en zelfs foto’s uitwisselen. Met Kerst werden ook vaak pakketten van het thuisfront opgestuurd. Een Britse militair had vette pech: zijn moeder’s Christmas Pudding komt pas diep in maart aan en is daardoor niet meer geschikt voor menselijke consumptie. Het goede nieuws is dat ie wel lekker ruikt, want hij heeft drie maanden de doos gedeeld met … een zending geparfumeerde zeep.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
